Mijn kind traint de hond, super leuk toch?!
Ken je dat, je kind wil ook zo graag ‘ trainen’ met je hond en het lijkt jou ook super leuk om ze beiden die kans te geven, alleen weet je niet helemaal zeker vanaf wanneer dat dan zou kunnen.
Het feit dat je daar al over nadenkt, vind ik fantastisch! want inderdaad, er zitten best wat haken en ogen aan wanneer je wil dat alles leuk en gezellig blijft tussen die twee.
Waar moet je nou eigenlijk aan denken dan?
Om te beginnen, starten we even met logisch nadenken….
Als je hond (ongeacht de leeftijd) nog geen commando’s kent en je kind ook niet, betekent dat dus, dat er twee partijen iets totaal nieuws moeten gaan leren.
Nu kan je je daar dus al bij afvragen, of dat heel handig is, vooral gezien het feit dat één van de twee, geen Nederlands verstaat….
Stel je eens voor; je hond kent onze taal nog niet en snapt dus ook nog niet wat al die woorden betekenen, die wij mensen super leuk uit onze mond laten rollen, met verwachtigsvolle ogen gericht op hem.
Omdat hij het nog niet snapt, zal hij hoogstwaarschijnlijk dus ook nog niet direct doen, wat er van hem gevraagd wordt.
De volwassen cursisten die wij ontvangen op de hondenschool, snappen ook nog niet altijd direct, hoe dat nu komt dat die hond het niet gewoon ‘doet’ en blijven vaak het commando lekker herhalen. De verwachtingsvolle blik, verandert vaak langzaam naar een ietwat geprikkelde blik. Zo’n blik van; ‘ Joehoe!! ik vraag het toch netjes en heb toch een koekje voor je? waarom doe je het nou niet??’
En dan komt de opmerking; ‘ thuis doet hij het wel hoor!’ erbij.
Honden kunnen helaas erg slecht generaliseren, dus dan volgt onze uitleg hierover weer naar de cursist toe (Jongens, de vraag stellen in een andere context, is net alsof het een totaal nieuwe vraag is voor je hond enz…..) maar dat is weer een ander verhaal.
Even terug naar de hond op het veld, met de volwassen persoon tegenover hem.
De hond, hoort dus allerlei woorden tot zich komen, maar heeft geen idee, wat hij ermee moet. Hij ziet echter ook die verwachtingsvolle blik veranderen in die geprikkelde blik en wordt daar langzamerhand wat onrustig van en denkt; ‘ Wat bedoeld hij nou? dat koekje gaat maar steeds heen en weer en wat ik ook doe om duidelijk te maken dat ik er geen jota van snap, ik krijg én dat koekje niet én hij blijft maar aan de gang met dat gebrabbel en gezwaai met koekjes voor mijn neus’.
Resultaat is vaak, een ietwat geprikkelde baas en een onrustige hond die dit oefenen niet als iets heel leuks heeft ervaren.
Stel je dan nu eens voor, dat een kind in die schoenen staat van die volwassen persoon. Het kan zijn dat je kind meer geduld heeft dan menig volwassen persoon, maar hij weet nog steeds niet goed hoe de oefening nou uitgevoerd moet worden. En op zo’n veld met een echte honden- juf en andere kinderen met honden erbij, maakt dat alles toch al wat spannender is.
Samen oefeningen doen valt uiteraard te leren en daar gaan we ook voor. Maar ik vind het dan wel een vereiste, dat je hond al weet wat de bedoeling is bij die woorden die we gaan inzetten als commando’s.
Op die manier, ontstaat er bij de hond geen onrust en kan je kind relaxt leren wat de bedoeling is. Ook doet die hond dan wat er gevraagd wordt en dat voelt natuurlijk als een super gave prestatie bij de kinderen.
Een kind die een hond traint kan dus echt heel leuk zijn, maar dan moeten de papa’s of mama’s wel wat voorwerk gedaan hebben. Maar dat is dan mijn ongezouten mening he 